Op het eerste gezicht is het geen spectaculaire plek. Het is een grote vlakte in gedempte kleuren. Je hoort overal vogels, een paradijs voor kieviten en tureluurs. Dit voorjaar zijn er maar liefst 429 kievitseieren uitgebroed. Wat opvalt, is de stilte terwijl je in een dichtbevolkt stuk Engeland staat. In de verte zie je de Sheppey Crossing over The Swale. Een drukke brug waar de vrachtwagens af- en aanrijden. Vanaf hier ben je binnen een uur in Londen.
Elmley is een eilandlandgoed in de Theems en bovendien een nationaal natuurreservaat in privébezit van de boerderij Kingshill, die vanaf een terp uitkijkt over de 1335 hectare aan leegte. Het boeren gaat hier hand in hand met natuur- en vogelbeheer. Elmley is drassig land dat soms droogvalt. Het heeft vele getijdewadden. Het vee is nodig om het gras te kortwieken. Het enige water op het eilandje is afkomstig van de regen en om dit optimaal te benutten zijn de sloten en weteringen aangesloten op bedienbare waterbuizen. Bij alle beslissingen krijgt de natuur voorrang.
Er is een breed wandelpad en er zijn vier vogelkijkhutten om een poel waar je de vele weidevogels, maar ook roofvogels als de bruine kiekendief, sperwer, buizerd en slechtvalk kunt zien. Maar dan moet je wel geduld en een verrekijker hebben. Gaandeweg de middag begon ik deze plek steeds meer te waarderen. Het landschap lijkt wel wat op een stille versie van Nederland. Zo was hier bijvoorbeeld net als in Zeeland een verwoestende waterramp in 1953 en zijn er sindsdien zeedijken opgeworpen, die niet langer de mensen maar nu de vogels beschermen.
Laat je omringen door de stro- en honingkleuren, het riet in de wind en de stilte. Niets is hier schreeuwerig, alles is laag en licht, en nadat je een middag hebt gewandeld, heb je vanzelf wat van die rust overgenomen.
